ارزیابی شنوایی بزرگسالان

موارد بررسی ارزیابی  شنوایی بزرگسالان 
۱- تاریخچه گیری
۲- اتوسکوپی
۳- تست دیاپازونی
۴- آزمون ادیومتری :ادیومتری تون خالص(AC/BC) _ادیومتری گفتاری(SRT/SDS) – تشخیص گفتار در نویز – UCL
۶- ایمیتامیس ادیومتری: تیمپانومتری – رفلکس اکوستیک
۵- ASSR – ABR

روند کلی ارزیابی شنوایی بزرگسالان 
این ارزیابی ها باید بر اساس مشکل فرد طراحی شوند تا درکشف درست مشکل کمک کننده باشند.

تاریخچه گیری:

اولین و مهمترین گام ارزیابی شنوایی تاریخچه گیری است. در این قسمت ادیولوژیست باید با پرسیدن تعدادی سوال سعی کند درباره ی وضعیت بیمار به یکسری اطلاعات اولیه دست یابد. در این آزمون جنبه های پزشکی و غیر پزشکی که سبب کم شنوایی در فرد شده اند مورد بررسی قرار می گیرد، مانند سابقه ی بیماری (از جمله دیابت – CVA – بیماری کلیوی و …) سابقه ی مصرف سیگار – سابقه کم شنوایی در خانواده – سابقه استفاده از سمعک – سابقه مواجهه با نویز. در تاریخچه گیری همچنین میزان تاثیر کم شنوایی بر روی فرد و خانوده اش – اطلاعات مربوط به شیوه و کیفیت زندگی – میزان مشارکت اجتماعی – عملکرد شناختی – وضعیت ذهنی – وضعیت روحی و میزان افسردگی – سلامت جسمی بیمار و سابقه مصرف داروهای اتوتوکسیک و وضعیت بینایی ارزیابی می شود.

اتوسکوپی:
اتوسکوپ ابزاری ساده جهت بررسی گوش خارجی (لاله گوش و مجرای گوش) و پرده گوش از نظر دفورمیتی – انسداد – وجود تومور – پوسته ریزی – التهاب و عفونت و … در این نواحی می باشد. این آزمون می تواند به تشخیص درست ضایعات گوش میانی و خارجی کمک کند.
یک ادیولوژیست هرگز نباید بدون انجام معاینه ی اتوسکوپی کار خود را آغاز نماید. بسیار دیده شده که فرد به دلیل وجود مقداری جرم گوش دچار افت شنوایی شده است و اگر قبل از انجام معاینات بعدی ، اتوسکوپی انجام نشود ارزیابی شنوایی بسیار وقت گیر و بی هوده میشود، زیرا در تست اتوسکوپی وجود جرم گوش تشخیص داده میشود و بیمار جهت شستشوی گوش به پزشک گوش و حلق و بینی ارجاع داده میشود و از هدر رفتن وقت بیمار و ادیولوژیست جلوگیری میشود.

آزمون های دیاپازونی:
تست های دیاپازونی میزان افت شنوایی را بصورت کمی ارزیابی نمی کنند اما اطلاعات مفیدی در مورد مبدا و طبیعت کم شنوایی در اختیار قرار می دهند. هنگامی که دیاپازون بر روی جمجمه قرار می گیرد، ارتعاش حاصل از آن از طریق مسیر استخوانی باعث تحریک مستقیم گوش داخلی می شود. 
تست وبر:
ابتدا دیاپازون را به حرکت در آورده و دسته آن را بر روی پیشانی بیمار قرار می دهیم و سپس از بیمار پرسیده می شود که صدا را در کدام گوش بیشتر می شنود؟ آیا صدا را در وسط سر خود یا در گوش راست و یا در گوش چپ احساس می کند؟ وبر برای تشخیص کاهش شنوایی یکطرفه مفید است. فردی که شنوایی طبیعی داشته باشد صدا را در دو گوش خود به یک اندازه می شنود یا اینکه بیان می کند که صدا را در وسط سر خود احساس می کند. در موارد کاهش شنوایی حسی یا عصبی، بیمار صدای دیاپزون را در گوش سالم (گوشی که شنوایی بهتری دارد) می شنود؛ با این حال، در موارد کاهش شنوایی انتقالی صدا در گوشی شنیده می شود که شنوایی ضعیف تری دارد. این پدیده را می توان به تقویت ارتعاش استئو-تمپان  نسبت داد که ناشی از انقطاع مسیر هدایت صدا می باشد.

⬅️تست دیاپازونی دیگری وجود دارد که با مقایسه ادراک بیمار برای صدای شنیده شده از طریق راه هوایی و راه استخوانی انجام می گیرد.

(آزمون رینه):
دیاپازون ابتدا بر روی ماستوئید بیمار قرار می گیرد. به محض این که بیمار بگوید که دیگر صدایی نمی شنود آزمونگر دیاپازون را در مقابل ورودی مجرای گوش نگه می دارد. با قرار دادن دیاپازون در مقابل مجرای گوش، بیمارانی که دچار کم شنوایی گوش داخلی (کم شنوایی حسی و یا عصبی) هستند و همچنین افراد دارای شنوایی نرمال، می توانند صدا را در مقایسه با بیماران دچار کم شنوایی انتقالی بهتر بشنوند. در مقابل، اگر صدای دیاپازون به واسطه هدایت استخوانی ("پشت گوش") بلندتر از زمانی شنیده شود که دیاپازون در مقابل ورودی مجرای گوش (هدایت هوایی) قرار دارد در اینصورت کم شنوایی گوش میانی حدود 20 دسی بل یا بیشتر می باشد (این مورد در وضعیتی نیز دیده می شود که گوش آزمایشی کاملا ناشنوا است و گوش مقابل تقریبا به طور طبیعی شنوایی دارد بطوریکه نه آزمونگر و نه بیمار از این امر آگاهی ندارند).
نتایج حاصل از آزمایش های وبر و رین در موارد کم شنوایی آمیخته قابل تفسیر نیستند. علاوه بر این آزمون وبر برای کاهش شنوایی دو طرفه مفید است.

علاوه بر این دو آزمون ، آزمونهای دیاپازونی دیگری همچون بینگ و شواباخ وجود دارند که کمتر از دو آزمون قبلی کاربرد دارند.

آزمون های ادیومتریک:

آزمون ادیومتری تون خالص:
آستانه راه هوایی: اصوات با تون خالص در فرکانس های ۲۵۰-۸۰۰۰ هرتز در شدت های مختلف از طریق هدفون به فرد ارائه می شوند و پاسخ های وی تحت عنوان آستانه های راه هوایی (Ac) ثبت می گردند.
آستانه راه استخوانی: اصوات با تون خالص در فرکانس های ۲۵۰-۴۰۰۰ در شدت های مختلف از طریق مرتعش کننده استخوانی به فرد ارائه می شوند و پاسخ های وی تحت عنوان آستانه راه استخوانی (bc)  ثبت می گردد. مقایسه دو منحنی (ac-bc) می تواند نشان دهنده ی نوعی کم شنوایی برای متخصصان باشد.

آزمون ادیومتری گفتاری:
SRT: آزمون آستانه دریافت گفتار که با استفاده از لغات دو سیلابی اجرا می شود این آستانه باید با میانگین آستانه های بدست امده از منحنی Ac تطابق داشته باشد. در واقع نتیجه این آزمون می تواند تایید کننده نتایج آزمون ادیومتری تون خالص باشد.

SDS: آزمون تشخیص گفتار در سکوت که با استفاده از کلمات تک سیلابی اجرا می شود و نتیجه آن بصورت امتیاز و بر حسب درصد بیان می گردد. معمولا ۲۵ کلمه تک سیلابی به فرد ارائه می شود و تعداد کلماتی که توسط فرد درست تشخیص داده شوند مبنای محاسبه امتیاز قرار می گیرند. با توجه به نتایج این آزمون می توان تا حدودی در مورد توانایی بیمار برای درک پردازش گفتار اظهار نظر کرد. این آزمون در سطح راحتی شنوایی (mcl) انجام می شود.

آزمون تشخیص گفتار در نویز: همانند آزمون تشخیص گفتار در سکوت است با این تفاوت که هنگام ارائه کلمات بطور همزمان به گوش آزمایش شنونده نویز ارائه می گردد. نتیجه این آزمون می تواند در ردیابی ضایعات عصب و مراکز عصبی شنوایی وتجویز سمعک و پیش بینی کارایی آن، بسیار مفید باشد .

UCL: آزمون سطح ناراحتی شنوایی که در این ازمون تعدادی  کلمه یا جمله به بیمار ارئه  می گردد و همزمان با افزایش تدریجی صدا از بیمار خواسته  می شود تا سطح ناراحتی صدا را تشخیص دهد. این آزمون به ویژه در موارد کم شنوایی حسی – عصبی که فرد رکروتمنت دارد می تواند مفید باشد .


ایتمیانس ادیومتری:
بررسی گوش میانی و پرده گوش که شامل دو بخش می باشد:

تیمپانومتری: در این آزمون وضعیت پرده گوش و گوش میانی بررسی میشود.گوش میانی به فضای بین پرده ی گوش و گوش داخلی گفته میشود که شامل استخوانچه های چکشی ،رکابی و سندانی ، عضلات و حباب های هوایی است.

رفلکس آکوستیک: بررسی رفلکس عضله رکابی از طریق تحریک همان سویی یا دگرسویی که کمک زیادی به تایید آستانه های شنوایی می نماید و در بررسی وضعیت عصب شنوایی نیز موثر است.



ASSR-ABR:
در مواردی که فرد در آزمون های مذکور همکاری نکند، از این دو آزمون جهت بررسی دستگاه شنوایی وی استفاده می شود. این دو آزمون پاسخ عصب شنوایی را بررسی میکنند و نیازی به همکاری مستقیم بیمار وجود ندارد.به نسبت آزمون های معمول دیگر وقت گیر تر و پر هزینه میباشند.

MRI:
(جهت بررسی هر گونه اختلال در گوش داخلی و مغز)
به دلیل هزینه ی بالای این تست، به صورت روتین انجام نمیشود و در موارد خاص برای تکمیل سایر ازمون ها مورد استفاده قرار میگیرد.

مرکز ارزیابی شنوایی ، تعادل و تجویز سمعک رسا شهرستان ورامین همه روزه آماده ی ارائه ی خدمات برای تشخیص به موقع مشکلات شنوایی عزیزانتان می باشد.
همه ی تست های مربوط به ارزیابی شنوایی بزرگسالان در مرکز رسا با استفاده از به روزترین و پیشرفته ترین دستگاه ها توسط متخصصین شنوایی شناسی انجام میشود.

آدرس ما: شهرستان ورامين ، ميدان امام خميني ،‌پاساژ مهماندوست ، طبقه ي اول

شماره هاي تماس:
09308384026
021-36271956
021-36281378